O książce: 2007 / Leo Lucas urodził się w 1959 roku w zachodniej Styrii w Austrii. Studiował teologię w Grazu, jednak ostatecznie porzucił to zajęcie i poświęcił się działalności dziennikarskiej i artystycznej. Od tego czasu niestrudzenie robi to, co kocha, mieszkając czasami w Monachium, Hawanie i Edynburgu, ale głównie w Wiedniu. Od 1978 r. w kilku gazetach i innych gazetach ukazuje się niekończący się strumień raportów, ostrych notatek, komentarzy i tym podobnych. czasopisma. Również od 1978 roku Leo Lucas pisze szkice i teraz nie można go sobie wyobrazić bez sceny. Od 1988 roku pisze także sztuki teatralne i musicale, z których najnowsze to „Schweik” (Orpheum, Graz) oraz „Lara i Łukasz” (Raimunt Theatre, Wiedeń); w 2002 roku po raz pierwszy wystawiono „One Eden Once” (Teatr Muzyczny, Güssing) i „Panda Panda” (Cabaret Niedermayr, Wiedeń). Ponadto Leo Lucas od czasu do czasu zajmuje się reżyserią. Oprócz tego pisze powieści. W 1998 roku ukazała się pierwsza powieść „Shadowrun”, która była nominowana do Niemieckiej Nagrody Science Fiction i obecnie została dwukrotnie wznowiona. W 2000 roku ukazała się powieść Jörgi, pogromca smoków, z ilustracjami Gerharda Haderera, zjadliwa satyra na austriacką politykę, bestseller w prawdziwym tego słowa znaczeniu, a w 2001 roku została nagrodzona Nagrodą Złotej Książki. Miłośnikom science fiction Leo Lucas dał się jednak poznać przede wszystkim dzięki temu, że od kilku lat jest jednym z autorów serii „Perry Rodan”, która zawdzięcza mu niewątpliwie bardzo oryginalne i oryginalne dzieła Lucas jest przede wszystkim komikiem. Za to, że od czasu do czasu zajmuje się także science fiction – należą mu się szczególne podziękowania. Jakie mogą być żarty, gdy Słońce zgaśnie za zaledwie kilka miliardów lat? Nie mówiąc już o potwornym, nieuniknionym upadku całego Wszechświata. Leo Lucas pokazuje nam, które z nich. I że czasami śmiech to jedyne, co człowiek może zrobić, także ze względu na takie perspektywy. Nawet jeśli śmiejemy się z siebie i z tego, jak dajemy się zastraszać własnym wyobrażeniom, zewnętrzne zachowanie danej osoby... nie zawsze pozwala nam wyciągnąć wiarygodne wnioski na temat jej życia wewnętrznego. W opowiadaniu Leo Lucasa będziemy mówić o zjawisku odwrotnym: doświadczenia wewnętrzne nie zawsze dają człowiekowi wiarygodną informację o tym, co się wokół nas dzieje (A. Eschbach)